XIII edycja Międzynarodowego Festiwalu Filmów Dokumentalnych HumanDOC na Mazurach
Giżycko / 17:00
Chociaż informacje dotyczące wirusa HIV oraz AIDS są przedmiotem wielu programów profilaktycznych i kampanii społecznych, to wciąż są osoby wierzące w dawno obalone mity. Niektóre z nich są niezwykle szkodliwe, gdyż zwiększają ryzyko zarażenia lub prowadzą do stygmatyzacji różnych grup osób. Sprawdź, czy posiadasz aktualną wiedzę na temat wirusa HIV!
Zakażenie wirusem HIV wielu osobom kojarzy się z nieuleczalną, śmiertelną chorobą. Przez wiele lat medycyna była niemal zupełnie bezradna wobec tego problemu. Jednak obecnie sytuacja osób zarażonych wirusem HIV jest o wiele lepsza, a nowoczesne terapie pozwalają na prowadzenie normalnego, aktywnego życia, zawieranie związków oraz posiadanie potomstwa. Wirusem może zarazić się każda osoba, bez względu na status społeczny, wiek, rasę czy orientację seksualną. Co trzeba wiedzieć o wirusie HIV?
Zarażenie wirusem HIV może przez bardzo długi czas nie dawać żadnych objawów. Nie będzie też ono widoczne w innych badaniach – np. profilaktycznej morfologii krwi. Jedynym sposobem na sprawdzenie swojego statusu serologicznego jest test na HIV. Można go wykonać za darmo, bez skierowania, w każdym punkcie konsultacyjno-diagnostycznym (PKD). Taki test wykonywany jest anonimowo. Można też poddać się takim badaniom prywatnie.
Należy pamiętać, że wynik testu na HIV jest wiarygodny, pod warunkiem, że od potencjalnego zakażenia minęło przynajmniej kilka tygodni (zaleca się co najmniej sześć tygodni). W tym okresie występuje tak zwane okienko serologiczne, co oznacza, że poziom przeciwciał jest zbyt niski, aby wykrył go test.
Stosowane obecnie testy na HIV wykonuje się z krwi. Takie badanie jest więc bezinwazyjne i niemal bezbolesne. Dlatego można się mu poddawać tak często, jak jest to konieczne. Prawidłowo leczone zakażenie wirusem HIV pozwala na długie i komfortowe życie, dlatego nie trzeba obawiać się wyniku badania.
Często powtarzaną, fałszywą informacją jest ta, dotycząca znajdujących się w prezerwatywie rzekomych porów, przez które wirus może przedostać się do organizmu. Jednak w rzeczywistości, prezerwatywa jest skutecznym środkiem zmniejszającym ryzyko zarażenia się wirusem HIV i innymi chorobami przenoszonymi drogą płciową. Należy jednak pamiętać, że nie jest to metoda zapewniająca 100% zabezpieczenie przed wszystkimi konsekwencjami ryzykownych kontaktów seksualnych.
Skuteczną metodą zapobiegania zakażeniu wirusem HIV jest także profilaktyka przedekspozycyjna. Polega na przyjmowaniu przez określony czas leków, które nie dopuszczają do rozwoju takiej infekcji. Takie preparaty dostępne są na receptę. Do niedawna były one bardzo drogie, jednak obecnie stały się bardziej przystępne cenowo.
Jedną z najbardziej rozpowszechnionych obiegowych opinii o HIV jest ta, dotycząca zwiększonej podatności osób homoseksualnych. Jednak jak pokazują statystyki, zarażenie jest niezależne od orientacji. Mity dotyczące rzekomego związku między tymi czynnikami a wirusem HIV mogą być przyczyną fałszywego przeświadczenia osób heteroseksualnych o własnym bezpieczeństwie, co zwiększa ryzyko zakażenia.
Wiele osób nie odróżnia także zakażenia wirusem HIV od choroby, którą ten wirus powoduje, czyli AIDS. Przebieg takiego zakażenia jest zależny od odpowiednio wczesnego zdiagnozowania problemu i podjęcia terapii. Nieleczone zakażenie wirusem HIV wywołuje chorobę AIDS w ciągu około 10 lat od zakażenia.
Jest to śmiertelna choroba, która objawia się bardzo silnym pogorszeniem odporności i występowaniem licznych problemów zdrowotnych, np. infekcji oportunistycznych, czy nowotworów. Pacjenci z AIDS doświadczają także bardzo charakterystycznych chorób, które pozwalają na postawienie diagnozy.
Natomiast w przypadku wdrożenia skutecznego leczenia, poziom wirusa jest utrzymywany na bardzo niskim poziomie, co powoduje, że objawy związane z AIDS mogą się nie pojawić wcale. Jeśli dojdzie do rozwoju zakażenia, to całkowite pozbycie się wirusa z organizmu nie jest możliwe, jednak w stosunku do pacjentów używa się terminu funkcjonalnego wyleczenia. Oznacza to, że zarówno ich przewidywana długość, jak i jakość życia jest porównywalna do osób niezakażonych.
Transmisja wirusa HIV na noworodka jest bardzo częstym zjawiskiem, dochodzi do niego głównie podczas porodu i karmienia piersią. Jednak świadomość choroby i odpowiednie postępowanie terapeutyczne pozwala takim osobom na posiadanie zdrowego potomstwa. Zwykle wiąże się to z przyjmowaniem kombinacji leków, które obniżają poziom wirusa we krwi. Dzięki takiej terapii można także uniknąć ryzyka zarażenia partnera lub partnerki.
Zarażenie wirusem HIV jest przyczyną strachu i obaw, a co za tym idzie także stygmatyzacji. Jednak do przeniesienia infekcji dochodzi w ściśle określonych warunkach – poprzez krew i inne wydzieliny ciała. Kontakt fizyczny, korzystanie ze wspólnej kuchni czy łazienki, a nawet mieszkanie z osobą zarażoną nie musi stanowić zagrożenia. Osoby, które podjęły leczenie na odpowiednim etapie i utrzymują bardzo niskie stężenie wirusa, nie mają zdolności zarażania.
HIV nie może być przenoszony przez komary ani inne owady. Wirus nie jest w stanie przetrwać w organizmach owadów, a one same nie wstrzykują krwi poprzednich ofiar podczas ukąszenia.
W przypadku wirusa HIV dostępna jest zarówno profilaktyka przed, jak i poekspozycyjna. Oznacza to, że osoby, które były narażone na ryzykowny kontakt, mogą zastosować kurację, która ma na celu niedopuszczenie do rozwoju zakażenia. Polega ona na przyjmowaniu przez miesiąc określonych leków. Należy jednak pamiętać, że taka metoda jest skuteczna jedynie bezpośrednio po ekspozycji – działa do 72 godzin od momentu, w którym organizm miał kontakt z wirusem.
Odpowiednia kombinacja leków jest też metodą profilaktyczną, którą mogą stosować osoby, które są szczególnie narażone na zarażenie. Dotyczy to np. partnerów osób, które z różnych przyczyn nie podejmują leczenia obniżającego poziom wirusa we krwi, więc mogą zarażać.
Stygmatyzacja osób z wirusem HIV jest bardzo powszechnym zjawiskiem. To właśnie przez ten fakt pacjenci niechętnie poddają się badaniom i uważają ich pozytywny wynik za niezwykle wstydliwy. Należy jednak pamiętać, że do zarażenia wirusem HIV może dojść już podczas pojedynczego kontaktu seksualnego. Może ono nastąpić także na skutek transfuzji krwi lub korzystania z zanieczyszczonych igieł. W krajach rozwiniętych w takiej sytuacji raczej nie są możliwe, jednak w niektórych rejonach świata taki problem nadal istnieje.
Walka z mitami na temat wirusa HIV jest kluczowa nie tylko dla poprawy wiedzy społecznej, ale również dla redukcji stygmatyzacji i dyskryminacji, z jaką zmagają się osoby zakażone. Dezinformacja potęguje strach, odrzucenie i wykluczenie, co z kolei utrudnia wczesne wykrywanie i skuteczne leczenie choroby. Tymczasem nowoczesne metody leczenia HIV pozwalają osobom zakażonym na prowadzenie normalnego życia, a regularne stosowanie terapii antyretrowirusowej zmniejsza ryzyko przenoszenia wirusa na inne osoby niemal do zera.
Bibliografia:
Serwis mazury24.eu nie ponosi odpowiedzialności za treść komentarzy i opinii. Prosimy o zamieszczanie komentarzy dotyczących danej tematyki dyskusji. Wpisy niezwiązane z tematem, wulgarne, obraźliwe, naruszające prawo będą usuwane.