Nowa atrakcja turystyczna na Mazurach. Warto się tam wybrać

Ścieżka rozpoczyna się na ul. Mazurskiej, ok. 100 m za restauracją Cezar w Rucianem-Nidzie. Turyści mają do wyboru dwie trasy. Amatorzy krótkich spacerów powinni skręcić na zielony szlak (580 m), pozostali mogą wybrać szlak brązowy (2 760 m). 

Ścieżka umożliwia dotarcie do dwóch punktów oporu piechoty (dzieła piechoty nr 3 i 4), stanowiska artylerii oraz wieży karabinów maszynowych przy śluzie Guzianka I.

Podczas spaceru warto też zatrzymać się chociaż na chwilę przy urokliwym leśnym jeziorku o dość oryginalnej nazwie Jezioro Śmierci. Tak złowroga nazwa została nadana prawdopodobne w takim celu, by odstraszyć ewentualnych amatorów kąpieli, gdyż jezioro jest niebezpieczne ze względu na grubą warstwę mułu na jego dnie.

- Jest to wstępna koncepcja ścieżki, bo oznakowanie zostanie jeszcze uzupełnione o tablice informacyjne dotyczące historii obiektów węzła obronnego. Do kontaktu i współpracy przy tworzeniu tego miejsca zapraszamy wszystkich pasjonatów mazurskich fortyfikacji - mówi Róża Krasińska-Pyrdoł z Nadleśnictwa Maskulińskie.

W przyszłości planowane jest również połączenie ścieżki z promenadą, która jest projektowana na terenie po byłym tartaku w Rucianem.

Ścieżkę wykonali uczniowie Zespołu Szkół Leśnych w Rucianem-Nidzie w ramach zajęć praktycznych z zagospodarowania turystycznego lasów.

Węzeł Obronny Ruciane Guzianka zbudowany został w 1900 roku wzdłuż linii brzegowej Jeziora Bełdany, Jeziora Guzianka Mała, Jeziora Guzianka Wielka i Jeziora Nidzkiego. Wszystkie zbudowane w ramach tej infrastruktury obronnej obiekty znajdują się obecnie w granicach miasta Ruciane-Nida.

Węzeł stanowił część fortyfikacji obronnej zwanej Linią Wielkich Jezior Mazurskich, która miała umożliwić obronę Prus Wschodnich przed inwazją wojsk rosyjskich w czasie I wojny światowej. Obok Giżycka był to największy kompleks umocnień tego zespołu architektonicznego. Miał służyć obronie szlaku kolejowego oraz zabezpieczeniu przed obejściem Puszczy Piskiej od południa i Guzianki.

Główne umocnienia węzła zlokalizowano przy drodze do śluzy Guzianka, a także przy drodze do Pisza i moście kolejowym. Składały się one z 3 bunkrów tzw. blokhauzów, w których ulokowano stanowiska broni maszynowej oraz 5 punktów oporu piechoty dla połowy plutonu złożonych z umocnień ziemnych i jednokierunkowego schronu.

Decyzja o budowie fortyfikacji pomiędzy jeziorami mazurskimi podjęta została przez szefa niemieckiego Sztabu Generalnego w 1898 r., a następnie potwierdzona przez Najwyższe Rozporządzenie Gabinetowe w 1899 r.

Odkryj Mazury. Wyprawa Szlakiem Fortyfikacji Mazurskich

Z czasów Prusów zachowały się grodziska i wały ziemne, z wieków panowania Krzyżaków – monumentalne ceglane zamki, a z okresu międzywojennego – setki betonowych schronów. Cały Szlak...