Wyjątkowe odkrycie w pałacu rodu Lehndorffów

Na deskach, które stanowiły podbicie schodów, konserwatorzy odkryli alegoryczne malowidło. Przedstawia ono m. in. herby rodziny Lehndorffów i spokrewnionej z nimi rodziny Doenhoffów, a także wiele alegorycznych elementów, np. symbolizujące długowieczność cyprysy, łuk triumfalny i różę wiatrów. Konserwatorzy oceniają, że malowidło w kolorze gołębiowym powstało w XVII w. Deski z malowidłem trafiły do pracowni konserwatorskiej, część polichromowanych stropów konserwowanych jest w Sztynorcie.

Fundacja zarządzająca pałacem rodu Lehndorffów w Sztynorcie zapowiada, że jeszcze w tym roku rozpoczną się prace zmierzające do utworzenia w budynku punktu informacyjnego na temat obiektu i jego niezwykłej historii (prace te mają być sfinansowane ze środków przekazanych przez niemiecki Bundestag w wysokości 500 tysięcy euro).

Historia pałacu rodu Lehndorffów w Sztynorcie

Przez 400 lat był siedzibą starego i znamienitego rodu szlachty pruskiej von Lehndorff oraz regionalnym ośrodkiem kultury europejskiej z bogatymi zbiorami bibliotecznymi, numizmatycznymi i znakomitą kolekcją dzieł sztuki.

Od roku 1572 do 1945 Sztynort był główną siedzibą rodową Lehndorffów, jednego z potężniejszych rodów szlachty pruskiej. Lehndorffowie pochodzili z rodu Stango, zamieszkującego jeszcze w czasach przedkrzyżackich ziemię chełmińską.

Warto wiedzieć, że w tym miejscu powstawały aż trzy rodowe siedziby Lehndorffów. Zachowana do dnia dzisiejszego rezydencja powstawała wieloetapowo. Pierwotnie pałac usytuowany w innym miejscu uległ zniszczeniu w XVI wieku. Kolejny obiekt pałacowy wzniesiono w latach 1554-1572.

Budowę właściwego pałacu przeprowadziła Maria Eleonora von Dönhoff w latach 1689-1691. W wielkiej sieni znalazły się reprezentacyjne, dwubiegowe, dębowe schody. Wnętrza ozdobiły polichromowane, drewniane stropy, sztukaterie, malowane olejno plafony, dekoracyjne kominki i piece. W tym samym czasie wzniesiono również dwa ciągi budynków gospodarczych z bramą przejazdową, tworzące wewnętrzny dziedziniec, z widokiem na Jezioro Sztynorckie. W XIX wieku znacząco przebudowano i rozbudowano pałac. Rozebrano zabudowania gospodarcze. Jedynie wykorzystując mury fundamentowe dawnego browaru wzniesiono spichlerz nieopodal pałacu, który znajduje się tu do dziś. Do głównego budynku dobudowano dwa skrzydła, rozciągając pałac wzdłuż. Zachodnie skrzydło zamknęła wieża. Od ogrodu do naroży dobudowano alkierzowe wieże.

Centralną część stanowi pałac rodziny von Lehndorff, otoczony od północnej strony rozległym 18-hektarowym parkiem z okazami kilkusetletnich lip, buków, a przede wszystkim z wspaniałymi, ponad 600-letnimi, dębowymi alejami.

W parku na końcach alei dębowej równoległej do pałacu wzniesiono od wschodu neoklasycystyczną herbaciarnię, a od zachodu neogotycką kaplicę. Warte zobaczenia jest zdewastowane obecnie mauzoleum Lehndorffów w kształcie ośmiobocznej rotundy. Obiekt znajduje się na półwyspie pomiędzy jeziorem Sztynorckim a jeziorem Łabap.